شب قدر...
شب قدر است گر قدر بدانیم.
خدایـــــــــــا...
امشب نه میخوام از مشکلات دنیایی خودم و دنیای دور و برم بگم!
نه میخوام از مشکلات اقتصادی و مالی و گرفتاری و روزمرگی چیزی بگم!
نه از خونه، نه از ماشین و نه از پول که همه اونو حلّال مشکلات خودشون میدونن چیزی بگم!
فقط میخوام از یه چیزی بگم که همه ی ما آدمها داریم یواش.. یواش.. از دست میدیمش.
آره میخوام از دلهایی بگم که از سنگ شده و ما ازش غافلیم.
اینقدر غرق دنیا و زرق و برقش شدیم، که مهر و عاطفه از دلامون رخت بسته.
امشب فقط میخوام بگم خدایا به قدر و عزّت این شبهای عزیزت.
دلهای مریض ما رو شفا بده !
نذار بمیرن، نذار که بپوسن...
خودت دلامون رو جلا و صیقلشون بده,
و آروم با دستای مهربون و پر لطف و کرمت,
مهر و عاطفه و پاکی رو مهمون خونه ی دل بنده هات کن...
پ.ن : الهی العفو ...
حــــــــــــــراج ...
بَساط کرده ام !
و تمام نداشتــــــــــه هایم را
به حــــــــــــــراج گذاشته ام
بی انصاف
چانه نزن !!!
حسرت هایم
به قیمت عُمرم
تمام شده ...
محـــــــــــرم ...
تا هست جهان شــــور محــرم باقیست
این جلوه ی جان در همه عالم باقیست
از نالـــــــــه ی نینوای یاران حسیـــــــن
همـــواره به لب زمزمه ی غـم باقیست
( محمد روحانی )
دلکی بود دلش ...
یک نفر آن شب از جور صدای تو شکست،
و تو میخندیدی
به جهنم که شِکست
دِلکی بود دِلش
دلکِ بی کَلکی بود دِلش
دِلک زَخمی عاشق پیشه
اَلکی بود
وِلش...
