بی عنوان...

من دیگه همه طاس هامو ریختم!
دیگه به پایان خودم رسیدم، 
این حسیِ که الان دارم...

تــــــــــرانه ایی از جنس مهتاب...

اِمشب تــــ ـ ـ ـرانهِ ام را از جِنس مَهتاب می سُرایم!
و با حَریر خیالت به دریا می سپارم،
تا شاید!!!
آنرا، با آوای پُر خروشش؛
آنسوی آبها در گوشهایت فَریاد کند...

آمــــــــدم، امـّا ماندم قطعی نیست...
بودنم از جبر و رفتنم دلخواهی نیست.